کُن لِما لاتَرجوا اَرجی
فَاِنَّ موسی جاء مُقتَبِسا
و رَجَع نبیّا
و رَجَع نبیّا
و رَجَع نبیّا
به آنچه امید نداری امید وار تر باش
که موسی به امید آتش آمد
و به آتش نرسید،
اما پیامبر بازگشت...
.......و چنین است که ما را به سمت آتش هم که میکشانی در دل امید پیامبری می پرورانیم .......
فقط تیکه ی آخرت
محشر بود
کی گفته اینو؟
جاء مُقتَبِسا
و رَجَع نبیّا
جاء مُقتَبِسا
و رَجَع نبیّا
جاء مُقتَبِسا
و رَجَع نبیّا
به نظرم غلطه
به چیزی که امید نداری امیدوارتر باش، این مثالش داره میگه به چیزی که فکرش را نمی کرد رسید، به چیزی که به فکرش نبود، نه اینکه به چیزی که امید نداشت، هوم?
یعنی حضرت موسی دلش می خواست پیامبر باشه اما امیدوار نبود?
یا فکرش را هم نمی کرد پیامبر باشه/ بشه، اما شد
نظر خودت?
کاش نظر خودتو می گفتی جمله امام علی را که توی متنت هم دیدم
من نمیفهممش
این جمله ت را که کاملا مخالفم که به چیزی که امید نداری بهش فکر هم نمی کنی
دیگه حداقل در مورد خود من که می تونی ببینی اینو
هوم شاید
ولی خوب وقتی نمیشه دیگه اون امید مسخره تو رو به جنون می کشه
انتظار بده میدونی
خوب منم منظورم همین هست دیگه
وقتی امیدت ناامید میشه اما بازم به خودت امید میدی دیوونه میشی، چون هی می خوای یک جوری حالا هر جوری ذره المثقالی امید نگه داری(طبق همسن حدیث هم که میگه به چیزی که ناامیدی بیشتر امید داشته باش، هم همین میشه دیگه) بعد هی بارها و بارها خلافش میشه و تو به همون پوچی میرسی
یک پوچی در مفهوم
خوب آدم تا کجا می تونه به خودش امید بده انصافا?
