يكشنبه ۱۵ مرداد ۹۶
بعد از واقعه امروز تازه حکمت کتاب ها پر حجم و سنگین رو فهمیدم
به طور خیلی وحشتناکی به من حمله کرد و من به حالت نیم خیز به طرفش گارد حمله رو گرفته بودم خدا میدونه از ترس قلبم اومده بودی توی دهنم من کاری به کارش نداشتم فقط میخواستم دفترچم رو بردارم و گناه مسگر شوشتری رو که تا به امروز تاریخ مدعی بوده به گناه آهنگر بلخ گردن زده شدست رو بنویسم که حمله این موجود وحشتناک باعث در همگسیختگی افکار و پاره شدن رشته امور شد البته اون موجود کسی نبود جز یک عدد سوسک که هنوز قلبم از دیدنش در حال تاپ تاپ کردنه
خدا میدونه من طرف دار کتاب و کتاب خونی هستم ولی امشب به اعتقادی عمیق پی بردم و اون اینکه کتاب نه تنها معلومات ما رو اضافه میکنه نه تنها به ما نسبت جهان دور و برمون بینش عمیق میده بلکه وسیله دفاعی خوبی در برابر همچین موجودات شنیعیه تنها کاری که توی اون لحظه از دستم بر میومد این بود که زمانی که اون مقابل من ایستاده بود منتظر حرکت من بود تا خودی نشون بده از حضرت مولانا کسب اجازه کنم و مثنوی معنوی رو پرت کنم به طرفش و خدا میدونه چون مطمئن بود حجم مثنوی معنوی به حدی نیست که باعث مرگش بشه از حضرت نظامی کسب اجازه کرده و خمسه رو روی مثنوی معنوی گذاشتم میخواستم دیوان شمس 1900 ص رو بردارم تا خیالم راحت باشه که به اندازه ای حجیم هست که نفسش رو ببره اما از حضرت مولانا خجالت کشیدم و کتاب رفتار مصرف کننده پاولف پیتر و السون ترجمه زهرا سادات صانعیان(که نا گفته نماند مترجم این کتاب از دوستان خود بنده هست به راحتی در تلگرام میشد اجازه گرفت و راحت تر از اجازه گرفتن از حضرت مولانا بود) رو برداشتم و روی دو کتاب قبلی قرار دادم البته که خیالم تخت باشه که بیرون نمیاد و منتظر تا ابوی بیاید و تکلیف این سوسک بخت برگشته رو روشن کنه
پ.ن بنده به شدت معتقدم که باید به کتاب احترام گذاشت به خصوص اگه کتاب از حضرت مولانای عزیز باشه اما چه کنم گاهی چاره ای نیست خدا هم خوردن مردار را اگر ترس مرگ باشد حلال اعلام کرده بنده هم پرتاب کتاب و استفاده غیر معقولانه از این گوهر های گرانبها را هنگام حمله سوسک مجاز اعلام میکنم
بعدا نوشت: من اصلا به وبلاگ ام شهر آشوب سر نزده بودم و نمیدونستم که عنوانش شبیه عنوان منه
