........

فقط یه دوربین عکاسی کم داریا. وگرنه عکاس خوبی هستی

که خودش میشد!!! عجب :||

الان دقت میکنم من خیلی بچه آرومی بودم نهایت فضولیم این بود با وجود اینکه خانواده میگفتن هر وقت مهمون میاد نیا جلو انقدر میوه و شیرینی برندار از تو ظرف (مهمونا فکر میکنند انگار تا حالا نخوردی) اما من هر بار همین کارو میکردم :|(خب دلم میخواست با مهمونا بخورم) هیچی دیگه دعوا بود همیشه بعدش یا دیگه ته ته فضولیم این بود میرفتم تو کوچه دوچرخه سواری میکردم وقتی ظهرا اهل بیت خواب بودم -_-

البته اینم بگم که وقتی منو میدیدن بعدش چ دعوایی میشد:|

من از بچگیم یه چیزی که خیلی یادمه اینه فوق العاده زیاد گریه میکردم ... یعنی کافی بود به من یه چیز بگن یا صداشون یکم برا من ببرن بالا من یا میرفتم تو کمد لاحاف و تشکا شروع میکردم به گریه کردن تا خوابم میرد یا پشت درای اتاقا :))

یادمه مامانم میگفت بچم دلش نازک  :)))

یه وقتایی انقد گریه میکردم که اخویان تهدیدم میکردن به این که اگه ادامه بدی میندازیمت زیر زمین صدات نیاد دیگه راحت گریه کنی منم از لجشون بیشتر و بلند تر گریه میکردم:)))

دیدن کار ساز نیست این تهدیدا با دور بین میفتادن دنبالم ازم فیلم بگیرن بهم نشون بدن چقد بد گریه میکنم -_- منم فرار میکردم نهایت قطع میشد گریم -_-

کامنتم خودش قشنگ یه پست شد :))) ببخش برای پر حرفی

آفرین، منتظر باش، انتظار خیلی خوبه!

تعجبم چرا فکر میکنید آروم نیستم🤔😀

بوخودا من ارومم و مظلوم :دی 🚶‍♀️ 

چه عکسایی قشنگی شده

چه دوستای گریونی داری شما :))

دلم میخواست اونجا بودم.....

من بهتون هدیه میدم:)

من عاشق یزدم

خب ببین من هر چی برمیگردم عقب و به دوره کودکی هم خجالتی ، اروم، مظلوم بودم میایم جلو همه چی داره عوض میشه اونم فکر کنم جبر روزگار:))

@ جناب فیشنگار

میگم این گریه زیاد فکر نمیکنید به لوسی زیاد برگرده؟🤔

از اینکه دلم خواست اونجا باشم ذوق کردید؟

عکسای کجاس؟